Iedere jonge ouder heeft herinneringen aan de basisschool,
weinige aan de kinderopvang. Hoewel steeds meer ouders zelf naar de
kinderopvang zijn geweest, weet bijna
niemand iets van voor zijn vierde jaar. Kinderopvang is dus voor de meesten een
onbekend verschijnsel.
Zelf had ik, zwanger van mijn eerste, nachtmerries van
Oostblokachtige toestanden met rijen babybedjes en tientallen schreeuwende
baby’s. Ik was nog nooit in een kinderdagverblijf geweest. Toen ik er voor het
eerst kwam, had ik dus een wow-ervaring.
We moeten jonge ouders opvoeden, zeggen geïnterviewden
elders in deze Management Kinderopvang, in een artikel over de baby-opvang. En
dan bedoelen ze dat ouders moeten weten wat goed en wat minder goed is voor hun
kinderen. Minder goed is kinderen gedurende de week bij vier verschillende
opvoeders onderbrengen.
Het aantal afgenomen dagdelen is bij iedere
kinderopvangorganisatie de afgelopen jaren flink teruggelopen. Vaak bij een
gelijkblijvend aantal kinderen. Dat betekent dat veel vaker opa en oma ingezet
worden. Ook door pedagogisch medewerkers zelf trouwens. En dat is niet altijd
of uitsluitend een financiële keuze. Pedagogisch medewerkers hebben vaak het
gevoel dat hun kind beter af is bij hun moeder of schoonmoeder.
Dat geeft te denken. Dat minister Asscher strengere eisen
gaat stellen aan de baby-opvang is dus goed. Criterium voor kwaliteit zou wel
eens kunnen zijn dat pedagogisch medewerkers zonder aarzeling hun baby’s
brengen. Daar ligt dus een belangrijke taak voor de kinderopvang.
Pedagogisch medewerkers zijn namelijk ook de beste
ambassadeurs. Zij moeten, zoals dat in marketingtermen heet, volledig achter
hun product staan om het ook uit te kunnen dragen. Want hoe bereik je jonge
ouders anders dan op verjaardagsfeestjes met andere jonge ouders. Daar zijn
ouders te beïnvloeden. Door collega-ouders, door mensen die werken in de
kinderopvang.
Foldertjes bij het consultatiebureau is schieten met een
kanon op een mug. Mensen lezen niet meer, jonge mensen zeker niet. Jonge mensen
kijken ook geen tv meer, las ik vandaag in de Volkskrant, en merk ik bij mij
thuis. Ze kijken naar vloggers en youtubers. Ze appen en snapchatten. Dat zijn
de media waar de kinderopvang zich op moet richten. En dat kan het best door
klanten goede ervaringen op te laten doen, want hoort zegt het voort. Het is
wachten tot vlogger Monica Geuze (50.000 abonnees en enkele honderdduizend hits
per video) een baby krijgt. Eén tevreden vlogger met een baby doet meer dan een
ton euro aan advertentieruimte. Dus moeten we zorgen dat die vlogger tevreden
is. Dat iedere ouder tevreden is, ook en vooral de pedagogisch medewerker
(ouder of geen ouder).
