‘Lobbyisten praten altijd en overal mee’ kopt de Volkskrant
(12 december) bij de aankondiging van een serie over lobbyen. ‘Lobbyisten
spelen een rol in alle stadia van het wetten maken. Van de eerste vonk in het
achterhoofd – soms zichtbaar in een verkiezingsprogramma of regeerakkoord tot
de laatste komma in de wettekst. Wie zegt dat het anders is, moet je niet
geloven.’
Een recent voorbeeld van een geslaagde lobby in de
kinderopvang is de motie PvdA, D66 en GroenLinks. De Tweede Kamer stemde in
meerderheid voor de motie die het kabinet oproept binnen een half jaar met
concrete voorstellen te komen over hoe ze de samenwerking tussen kinderopvang
en onderwijs in een Integraal Kindcentrum gaat vergemakkelijken. Aangenomen na
veel voorwerk en samenwerking door betrokkenen uit kinderopvang en onderwijs en
afgevaardigden van gemeenten.
Lobbyen is nodig, want het gebrek aan kennis of het
overschot aan vooroordelen is soms schrijnend. Op een politieke-partijbijeenkomst
over IKC’s zag ik het gebeuren. ‘Het probleem met de kinderopvang is…’, zei het
aanwezige kamerlid en hij veerde op en begon een verontwaardig betoog over Estro/Smallsteps
en de wantoestanden die hij daar had gezien.
Kinderopvang is een marktpartij kortom waar gemakkelijk wat
mis kan gaan.
Het onderwijs daarentegen heeft nog steeds een zuiver
blazoen, lijkt het wel. Wantoestanden als bij Amarantis, ROC Leiden en Boor ten
spijt. Bij alle mislukte vastgoedprojecten van Amarantis en ROC Leiden verdween
heel wat meer publiek geld dan in de kinderopvang door Estro.
Corruptieschandalen van een omvang als bij Boor zijn in de kinderopvang nog
niet gesignaleerd.
Bestuursvoorzitters van de steeds groter worden
scholenkoepels zijn steeds minder vaak onderwijsmensen. De tijd dat de meester
(helaas altijd een man) schoolhoofd werd en daarna de baas van het bestuur is
voorbij. Steeds vaker zijn het organisatiedeskundigen, financieel deskundigen. Professionalisering
is ook nodig geweest, want schoolbesturen zijn soms megaconcerns geworden. En in
die omvang schuilt ook het gevaar. Naarmate de scholenkoepels groter worden,
stijgt hun macht en vermindert hun
voeling met de publieke taak. Het lijkt Estro wel.
Schoolbesturen worden dan een machtsblok. Een machtsblok
tegenover de gemeente, een machtsblok tegenover de kinderopvang. Jaren gepraat
over een brede school of een IKC en opeens heeft het schoolbesturen er geen zin
meer in. Weg alle investeringen voor gemeente en kinderopvang.
Er is dus nog heel wat lobbywerk te verrichten, bij SZW én
OCW. Niet om het onderwijs in een kwaad daglicht te zetten, maar wel om te
laten zien dat de kinderopvang zich niet minder bewust is van haar
maatschappelijke taak.
