Een 10 voor iedereen
Column in Management Kinderopvang, januari 2012
Amsterdam presenteerde vorige maand de Kwaliteitswijzer voor het Amsterdamse basisonderwijs. Een mooi initiatief van wethouder Lodewijk Asscher dat dit jaar navolging krijgt in de Amsterdamse kinderopvang. Wat me bij het doorkijken van de resultaten van de basisscholen opviel, is dat op zo’n groot aantal scholen zo’n groot percentage leerlingen een havo-vwo-advies krijgt. Niet alleen op de centrumscholen, met hoogopgeleide ouders, maar ook in wijken als Amsterdam-Noord en Amsterdam-Zuidoost. Slechts een enkele school zakt door de ondergrens van 25 procent die Amsterdam stelt voor het aantal havo/vwo-verwijzingen.
Klopt dat wel, vroeg ik me af en ging op onderzoek uit. Wat blijkt: het aantal leerlingen met een havo/vwo-advies is in Amsterdam gestegen van 46 procent in 2006, naar 54 procent in 2011. Meer dan de helft van de leerlingen in de grootste stad van Nederland, met veel migranten, gaat dus naar havo of vwo! Met terugwerkende kracht vond ik de discussie over ouderbetrokkenheid van minister Van Bijsterveld gênant. Laten we Nederland redden door elke avond voor te lezen en te controleren of onze kinderen hun huiswerk hebben gemaakt. Laten we onze 2-jarigen naar school sturen om ze al vroeg bij de les te houden. Want anders gaat het helemaal mis met ze, helemaal mis met Nederland.
Natuurlijk zijn er schooluitvallers. Natuurlijk zijn er leerlingen met achterstanden. Natuurlijk zijn er nog steeds kinderen die voor een dubbeltje geboren zijn en geen kwartje kunnen worden, die al heel jong een achterstand oplopen. En natuurlijk moeten we daar wat aan doen. Maar de minister, Harm Beertema van de PVV, wethouders in de grote steden, Beter Onderwijs Nederland en noem nog maar een aantal partijen op willen ons doen geloven dat het Nederlandse onderwijs in een deplorabele staat verkeert.
Daar hebben ze gelijk in als we geloven dat iedereen tienen kan en moet halen. Inderdaad, we zakken een beetje op de internationale lijstjes. Inderdaad het Nederlands van onze scholieren en studenten laat te wensen over. Maar daar tegenover staat dat zij weer dingen kunnen die wij niet kunnen.
Wat is er mis met de zesjescultuur: we kunnen toch niet allemaal excelleren, vroegen twee jonge afgestudeerden zich onlangs in NRC Handelsblad af. Ze wonnen er de eerste prijs mee in een essaywedstrijd. Ze waren beiden bovendien zojuist cum laude afgestudeerd. Over zesjescultuur gesproken.
Maar ze hebben gelijk. Een 10 was ooit voor de meester. Nu menen we dat ook leerlingen tienen moeten halen, alle leerlingen. Als je maar goed je best doet, is niets onmogelijk. En als je ouders maar goed hun best doen.
