Column in Management Kinderopvang 7/8 2013
Plaats van handeling: een terras in de zon. Het gezelschap is groot. De glazen wijn gaan er vlot doorheen. Twintig minuten per glas, schat ik. Per stuk toch minimaal drie euro, dus dat is negen euro per uur. Duur? Nee duur is de kinderopvang. Daar gaat het gesprek over. Ik hoor het met een half oor. Ik zit er te ver vanaf en ben met iemand anders in gesprek. Bedragen van duizenden euro’s vliegen over de tafel. Dat is net zoiets als klagen over de belastingen, denk ik dan. Betaal je heel veel, dan verdien je ook heel veel. Wat ik ervan meekrijg, is dat de moeder in kwestie haar twee kinderen inmiddels van de opvang heeft afgehaald. Voortaan passen de beide oma’s op.
Kinderopvang is duur; oma is goedkoop of gratis. De horeca is duur; thuis drink je voor een derde van het geld een prachtige wijn. Toch denkt op dat terras niemand: ik ga thuis drinken. Blijkbaar biedt de horeca meerwaarde, waardoor mensen die meerprijs willen betalen.
Waar ligt het aan dat thuis of liever gezegd het informele circuit in de ogen van ouders even goed is als de formele opvang? Blijkbaar is de kinderopvang nog steeds onvoldoende in staat om de meerwaarde te laten zien? Of ligt het aan het gemakkelijk beschikbare alternatief? Jammer dat oma’s zich door hun kinderen laten verleiden. Chanteren misschien wel: “Ja, maar mam, zíjn moeder doet het ook.” “Ja maar mam, je hebt het toch ook voor je andere kinderen gedaan.”
Het wordt tijd voor een staking van oma’s, vind ik. En die komt ook. We moeten alleen nog even geduld hebben. Onder de huidige generatie oma’s is de arbeidsparticipatie niet zo heel hoog (geweest). Niet zo veel oma’s hebben drukke banen gehad. En niet zo veel oma’s hadden heel grote en drukke gezinnen. Zelf moet ik er niet aan denken om straks de zorg voor de kleinkinderen te krijgen. Naast mijn werk.
Kinderopvang lijkt op dit moment weer een voorziening te worden voor hoogopgeleide kosmopolitische ouders die geen opa’s en oma’s in de buurt hebben. Voor ouders die dus geen alternatief hebben. Tenzij alle oppasopa’s en -oma’s zeggen: ‘Het is genoeg. We doen het niet meer. Brengen jullie je kinderen naar de kinderopvang. Daar hebben ze het hartstikke goed. Daar spelen ze met andere kinderen. Daar werken mensen die ervoor doorgeleerd hebben. De kinderopvang zorgt dat jullie kinderen zich veelzijdig ontwikkelen.’
Marketing is het nieuwe middel dat de kinderopvang inzet om klanten te trekken. Daarbij richt ze zich uitsluitend op ouders. Maar de grootouders zijn de nieuwe doelgroep.
Plaats van handeling: een terras in de zon. Het gezelschap is groot. De glazen wijn gaan er vlot doorheen. Twintig minuten per glas, schat ik. Per stuk toch minimaal drie euro, dus dat is negen euro per uur. Duur? Nee duur is de kinderopvang. Daar gaat het gesprek over. Ik hoor het met een half oor. Ik zit er te ver vanaf en ben met iemand anders in gesprek. Bedragen van duizenden euro’s vliegen over de tafel. Dat is net zoiets als klagen over de belastingen, denk ik dan. Betaal je heel veel, dan verdien je ook heel veel. Wat ik ervan meekrijg, is dat de moeder in kwestie haar twee kinderen inmiddels van de opvang heeft afgehaald. Voortaan passen de beide oma’s op.
Kinderopvang is duur; oma is goedkoop of gratis. De horeca is duur; thuis drink je voor een derde van het geld een prachtige wijn. Toch denkt op dat terras niemand: ik ga thuis drinken. Blijkbaar biedt de horeca meerwaarde, waardoor mensen die meerprijs willen betalen.
Waar ligt het aan dat thuis of liever gezegd het informele circuit in de ogen van ouders even goed is als de formele opvang? Blijkbaar is de kinderopvang nog steeds onvoldoende in staat om de meerwaarde te laten zien? Of ligt het aan het gemakkelijk beschikbare alternatief? Jammer dat oma’s zich door hun kinderen laten verleiden. Chanteren misschien wel: “Ja, maar mam, zíjn moeder doet het ook.” “Ja maar mam, je hebt het toch ook voor je andere kinderen gedaan.”
Het wordt tijd voor een staking van oma’s, vind ik. En die komt ook. We moeten alleen nog even geduld hebben. Onder de huidige generatie oma’s is de arbeidsparticipatie niet zo heel hoog (geweest). Niet zo veel oma’s hebben drukke banen gehad. En niet zo veel oma’s hadden heel grote en drukke gezinnen. Zelf moet ik er niet aan denken om straks de zorg voor de kleinkinderen te krijgen. Naast mijn werk.
Kinderopvang lijkt op dit moment weer een voorziening te worden voor hoogopgeleide kosmopolitische ouders die geen opa’s en oma’s in de buurt hebben. Voor ouders die dus geen alternatief hebben. Tenzij alle oppasopa’s en -oma’s zeggen: ‘Het is genoeg. We doen het niet meer. Brengen jullie je kinderen naar de kinderopvang. Daar hebben ze het hartstikke goed. Daar spelen ze met andere kinderen. Daar werken mensen die ervoor doorgeleerd hebben. De kinderopvang zorgt dat jullie kinderen zich veelzijdig ontwikkelen.’
Marketing is het nieuwe middel dat de kinderopvang inzet om klanten te trekken. Daarbij richt ze zich uitsluitend op ouders. Maar de grootouders zijn de nieuwe doelgroep.
