Ouderen in de media
Lastige jeugd, lastige ouderen
column in Monnickendam Plus
Ouderen en jongeren, ze lijken meer op elkaar dan ze zelf zouden willen. Meer dan ze zelf vaak beseffen. Ik las in deze dagen het nieuwste boek van pedagoog Micha de Winter ‘Verbeter de wereld, begin bij de opvoeding’. Er is per definitie geen overlast van jongeren zonder buurtbewoners die zich aan hun gedrag storen en erover klagen, schrijft De Winter. Wij bestrijden druk gedrag van kinderen liever met Ritalin, zegt hij, in plaats van dat we ons afvragen of we niet te weinig tolerant zijn voor kinderen met anders functionerende hersenen.
Een dag later las ik een bericht in Trouw over ouderen in verpleeghuizen die rustig gehouden worden door medicijnen. Niet vanwege een medische noodzaak, maar omdat de omgeving daarom vraagt. De onrustige bewoner geeft te veel overlast. Het verpleeghuis heeft te weinig mensen of te weinig ervaring om dat goed aan te kunnen.
Het is te voorspellen dat dat er komende jaren niet beter op wordt. Vanwege bezuinigingen, maar ook omdat die handen aan het bed ergens vandaan moeten komen. Verpleeg- en verzorgingshuizen hebben nu al moeite om voldoende personeel en stagiaires te vinden. En dan is de vergrijzing nog niet eens echt toegeslagen.
Maar welke zestienjarige gaat nog een opleiding in de ouderenzorg volgen? Dat heeft niet alleen te maken met het lage inkomen en de matige werkomstandigheden van verzorgenden. Het heeft naar mijn mening ook te maken uit de weinig solidariteit tussen de generaties.
Buurtbewoners bellen vaak liever de politie dan dat ze op overlast gevende jongeren afstappen en een gesprek met ze voeren. Natuurlijk is er lastige jeugd, zegt De Winter, maar ook veel oudere buurtbewoners met korte lontjes. Hierdoor voelen jongeren zich geen deel meer van de samenleving. In ieder geval zetten zij zich af tegen ouderen.
Ik was laatst bij een bijeenkomst waar zowel boze buurtbewoners als hangplekjongeren aanwezig waren. De jongeren, die toch dapper waren komen opdraven, waren aardig geïntimideerd door de stevige beschuldigingen van verontwaardigde sprekers. Niet alle sprekers waren zich ervan bewust dat ze een opvoedende rol hebben of op zijn minst een voorbeeldfunctie. Ook of misschien wel juist in zo’n debat.
Toch zag je beide groepen aan het eind van de avond met elkaar praten. Voorzichtig werden verbindingen gelegd. En dat is goed, want of het nu op straat is of in het verzorgingshuis, of het nu om jongeren of ouderen gaat meer tolerantie voor elkaars anders functionerende hersenen is nodig.
