Bejegening
Column in EigenWijs 21, tijdschrift voor pedagogisch medewerkers van Kinderopvang Humanitas
De dochter van een vriendin besloot vorig jaar om de SPW-opleiding te gaan volgen. Ik was hooglijk verbaasd. Ze is een tamelijk gesloten type en ik had nooit iets gemerkt van haar feeling voor kinderen. Mijn eigen kinderen hangen altijd aan de rokken van haar zus, nooit aan die van haar. Buurkinderen klimmen altijd bij haar zus op schoot, nooit bij haar. Toch slikte ik net op tijd een opmerking daarover in. Want wie ben ik om me daar mee te bemoeien. Alhoewel….
Selectie aan de poort is in Nederland niet gebruikelijk. Twijfels over de kindvriendelijkheid van een student SPW, over de sociale vaardigheden van een toekomstige leraar, over de omgangsvormen van een arts in opleiding? Het is moeilijk om daar een hard oordeel over te vellen. Grote kans dus dat ze toch succesvol hun opleiding afronden.
En wie durft er daarna nog haar collega openlijk te bekritiseren op sociaal gedrag en omgangsvormen? Wat doe je als ze ouders niet aan durft te kijken, als je vindt dat haar omgang met de kinderen niet heel liefdevol is, als ze nooit eens het initiatief neemt voor een spelletje of ouders nooit eens spontaan verslag uitbrengt over de dag. Moeilijk.
Maar er is verandering op komst. Jonge artsen haalden afgelopen maanden het nieuws met hun roep om meer aandacht voor omgangsvormen en bejegening in de opleiding. Wie op deze punten onvoldoende scoort, mag uit de opleiding gezet worden, vinden zij. Want het vak van arts is niet alleen technisch, maar vooral ook een vak van vragen stellen, inleven, uitleggen, meeleven en troosten. Het is alsof ze het over de kinderopvang hebben.
Natuurlijk zijn er genoeg geboren pedagogische medewerkers, peuterleidsters die van jongs af voorbestemd zijn voor het vak, leerkrachten die het vanaf dag één in de vingers hebben, maar we moeten niet bang zijn al die anderen aan te spreken op hun gedrag. In het belang van kind en ouder, maar ook van de eigen organisatie. Bejegening is voor patiënten nog steeds een bepalende factor bij de keuze voor een zorgverlener. Voor de kinderopvang is het vast niet anders.
En de dochter van mijn vriendin? Die is al weer gestopt met haar opleiding. Het bleek toch niets voor haar te zijn.
