Column in Management Kinderopvang
6/7 2007
Zestien keer vijf dagen naar Zweden
Het is nu bijna juni. Nog zes weken duurt het schooljaar in de regio waar ik woon. Scholen zijn druk met het afronden ervan, nog even de sportdag, de juffendag en het eindfeest regelen. En natuurlijk de klassenindeling van volgend jaar. Een ouderavond daarover, een oudergesprek. Maar nooit, echt nooit, vallen de woorden buitenschoolse opvang of Van Aartsen/Bos.
In februari beloofde de bovenschoolse manager dat als wij ouders braaf de enquête op internet zouden invullen, we snel geïnformeerd zouden worden over de mogelijkheden. Nooit meer wat van gehoord. Verbaast me overigens niet, want die enquête was zo slecht opgesteld dat er vast niets noemenswaardigs uit is gekomen.
Wel lees ik op de website van de bovenschoolse organisatie (25 scholen) dat in april zestien medewerkers vijf dagen naar Stockholm gingen. Want hoe doen ze dat toch in Zweden?
Een telefoontje naar de plaatselijke kinderopvangorganisatie leert mij dat achter de schermen Van Aartsen/Bos de gemoederen in mijn regio wel degelijk bezighoudt. ‘Tachtig procent van mijn tijd gaat naar Van Aartsen/Bos’, zegt de directeur. Zo’n tien extra plaatsen moet dat wel opleveren, denkt ze, hoewel dat natte-vingerwerk is.
Tien plaatsen van tien scholen! Tien plaatsen zijn voor een kleine organisatie misschien niet gek, maar één per school is dat alle inspanningen van het afgelopen jaar waard? Is dat een bezoek van zestien keer vijf werkdagen naar Zweden waard?
Je kunt je afvragen of Van Aartsen/Bos de kinderopvang commercieel gezien verder brengt. Ook gezien de steeds vaker uitgesproken verwachtingen dat basisscholen en naschoolse opvang op termijn wel een geïntegreerd geheel zullen worden.Groot pluspunt in alle ontwikkelingen is wel dat het woord dagarrangement steeds vaker valt. Misschien dat dat de waarde van Van Aartsen/Bos moet zijn, dat het de basis is van een sluitend en interessant aanbod voor schoolkinderen. Zodat de werkende ouder eindelijk niet langer ook nog afhaalouder is, van de zwemles, de judo en de vioolles. Dus toch bedankt, namens de werkende ouders!
